تعريف بيمه
از بيمه تعاريف متعددي به عمل آمده كه آَشناترين آن ماده يك قانون بيمه مصوب سال 1316 است كه عقد بيمه را اين چنين تعريف مي‌كند: «بيمه عقدي است كه به موجب آن يك طرف تعهد مي‌كند در ازاء پرداخت وجه يا وجوهي، از طرف ديگر در صورت وقوع يا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده و يا وجه معينی بپردازد. متعهد را "بيمه‌گر"، طرف تعهد را "بيمه‌گذار"، وجهي را كه بيمه‌گذار به بيمه‌گر مي‌پردازد، "حق بيمه" و آنچه را كه بيمه مي‌شود، "موضوع بيمه" می‌نامند».
در اين تعريف عناصر و اركان اصلي تشكيل دهنده يك قرارداد بيمه، يعني خطر، حق بيمه و خسارت مشخص مي‌شود. در اين تعريف، رابطه حقوقي بين بيمه‌گر و بيمه‌گذار به وجود مي‌آيد و بيمه‌گر تعهداتي را قبول مي‌كند كه تحت شرايط معيني و در صورت بروز حادثه‌اي كه در تعهد او است، زیان ناشی از آن را جبران نماید.
قرارداد بيمه يا بيمه‌نامه
تعريف بيمه‌نامه (Insurance Policy): ماده 2 قانون بيمه مي‌گويد: «عقد بيمه و شرايط آن بايد به موجب سند كتبي باشد و سند مزبور موسوم به بيمه‌نامه خواهد بود». بيمه‌نامه به منزله سندي دال بر رضايت طرفين به انعقاد قرار داد بوده كه با توجه به پيشنهاد بيمه‌گذار و موافقت بيمه‌گر تنظيم و پس از امضاء در اختيار بيمه‌گذار قرار مي‌گيرد. در بيمه‌نامه بايد مشخصات كامل عوامل و ارکانی که قرارداد بر اساس آن منعقد مي‌گردد به وضوح قيد شود تا از بروز اختلافات و مشكلات بعدي در روابط بيمه‌گر و بيمه‌گذار جلوگيري گردد.